ช่วงห่าง หรือ การกะระยะห่างของส่วนประกอบของแต่ล่ะภาพ
ในงาน 2 มิติ คือความลึกหรือระยะ แบ่งออกเป็น 2 แบบหลักๆคือ
Decorative space = ไม่เห็นความลึก
Plastic Space = มีความลึก (จะอยู่ใน Painting)
- Shallow = ดูมีขอบเขต มีความลึก ตื้นมีที่สั้น
- Deep = ดูไม่มีขอบเขต (Infinity)
มีวิธีการออกแบบหลายวิธี ยกตัวอย่างดังนี้
Size (ขนาด)
เป็นวิธีการที่ง่ายที่สุดในการสร้างความลวงตาเรื่องระยะความลึกเราจะมองเห็น
วัตถุมีขนาดเล็กลงเมื่อมันอยู่ไกลออกไป ความลึกชัดเจนขึ้น ถ้าShapeเดียวกัน
ถูกใช้ด้วยขนาดต่างๆกันและจะเกิดผลน้อยลง เมื่อShapeที่ใช้นั้นมีความแตกต่างกัน
Position (ตำแหน่งอ้างอิง)
เป็นการทำให้เกิดความลึก โดยใช้ Horizon line (เส้นขอบฟ้า)เป็นจุดอ้างอิง
ในการนำสายตา ให้เกิดระยะหน้า ระยะหลัง
Overlapping (การทับซ้อนกัน)
เป็นการลวงตาเพื่อให้รู้สึกถึงความสัมพันธ์กันในเชิงมิติความลึก โดยใช้การซ้อนทับ
พื้นที่บางส่วนของShapeต่างๆภายในภาพ เมื่อแต่ละรูปร่างบดบังกันจึงดูเสมือนว่า
มีรูปร่างหนึ่งอยู่ข้างบนหรือข้างหน้ารูปร่างที่ถูกบังอยู่
Transparency (ความโปร่งใส)
ความโปร่งใส ให้รูปแบบของมิติความลึกแบบ Shallow space
รูปแบบของมิติความลึกสามารถเปลี่ยนแปลงกลับไปกลับมาได้ ความคลุมเครือที่
เกิดขึ้นอย่างมีวัตถุประสงค์นี้เรียกกันว่า“พื้นที่หลายนัยยะ(equivocal space)”
Interpenetration (การเชื่อมผสานต่อกันของวัตถุ)
การเชื่อมผสานต่อกันของวัตถุ สามารถให้รูปแบบของมิติความลึกแบบ
Shallow space และ Deep space ซึ่งขึ้นอยู่กับรูปแบบของวัตถุ
ขนาดและทิศทางในการจัดองค์ประกอบ
Vertical Location (การวางตำแหน่งแนวดิ่ง)
มุมมองของภาพถ่ายทางอากาศหรือมุมมองแบบตานก ( Bird’s-eye Views)
หรือเป็นการจัดองค์ประกอบแบบแนวดิ่ง รู้สึกได้ถึงความลึก ซึ่งปราศจากเส้นขอบฟ้า
และจุดที่ไกลที่สุดอาจเป็นด้านล่างสุดของภาพ
Sharp and diminishing detail(ความชัดเจนและการตัดทอนรายละเอียด)
การเขียนภาพโดยให้ระยะหน้า (Foreground) หรือระยะใกล้เคียงมีความชัดเจน
ในรายละเอียด ของ line, shape, values, texture และ color
แล้วค่อยๆลดความต่างของค่าความสว่าง-มืดของวัตถุที่อยู่ในระยะไกลและ
ทำเส้นขอบนอกของรูปร่างต่างๆให้ชัดเจนน้อยลง สีของวัตถุที่อยู่ไกล (Background)
ก็ควรที่จะซีดจางลงจะทำให้งานเกิดบรรยากาศ (atmospheric) ที่แสดงความลึก
Linear Perspective (ทัศนียวิทยาของเส้น)
เป็นระบบความลึกอันซับซ้อนที่มีพื้นฐานอยู่บนปรากฎการณ์สามัญของการมองเห็นคือ
เส้นขนานที่วิ่งไกลออกไปจะถูกมองเห็นว่าค่อยๆบรรจบกัน ณ จุดๆหนึ่งบนเส้น
จินตนาการที่เรียกว่าเส้นขอบฟ้า(horizon)หรือเส้นระดับสายตา(eye level)
สมัยเรเนส์ซองค์แนวคิดนี้จึงได้ถูกนำเสนออย่างเป็นระบบว่า
เส้นขนานทุกเส้นบนระนาบทั้งหลายที่ขนานกันจะวิ่งไปบรรจบกัน ณ จุดเดียวกัน
บนเส้นขอบฟ้า(จุดลับสายตา-vanishing point)
One-point Perspective (ทัศนียวิทยาจุดเดียว)
แนวคิดของทัศนียวิทยาของเส้นนั้นเริ่มด้วยการวางตำแหน่งเส้นขอบฟ้า
เป็น “ขอบฟ้า(horizon)” ที่สัมพันธ์กับ “ระดับสายตา(eye level)” ของศิลปิน
บนเส้นนี้จะถูกวางไว้ด้วย จุดลับสายตา(vanishing points)
Two-point Perspective (ทัศนียวิทยาสองจุด)
มีลักษณะเป็นธรรมชาติและเหมือนชีวิตจริงมากกว่า มันไม่ได้มีรูปแบบเป็นการมองตรง
เข้าไปในฉากเหตุการณ์ในภาพแบบทัศนียวิทยาจุดเดียว
แต่เป็นการมองจากมุมมองหนึ่ง ไม่มีวัตถุใดอยู่ในระนาบขนานกับระนาบของภาพ
และเส้นขอบของสิ่งต่างๆจะวิ่งไปบรรจบกัน ณ จุดสองจุดบนเส้นขอบฟ้าเส้นเดียว
มันจึงมีลักษณะเหมือนกับประสบการณ์การมองในชีวิตจริงของเรา
Multipoint Perspective (ทัศนียวิทยาหลายจุด)
ในบางครั้งวัตถุต่างๆจะมีชุดของจุดรวมสายตาแยกจากกัน พวกมันอาจไม่อยู่ขนาน
ซึ่งกันและกัน แต่ถ้าพวกมันทั้งหมดอยู่ในระนาบที่ขนานกับระนาบของภาพ
จุดลับสายตาทุกจุดจะยังคงอยู่บนเส้นขอบฟ้าเดียวกัน
Isometric Projection (การใช้ไอโซเมตริก)
สร้างมิติความลึกอีกรูปแบบหนึ่ง ด้วยการใช้แนวทแยงหากแต่เส้นทั้งหลาย
ยังคงมีความขนานกัน ซึ่งถูกอ้างอิงในโลกตะวันตกในชื่อเรียกว่า
ภาพไอโซเมตริค(isometric projection)”
Assignment
ให้นักศึกษาจัดองค์ประกอบโดยมี Space เป็นโจทย์ สร้างสรรค์งาน
ออกแบบตามวิธีการทีบรรยาย เรื่อง
Size / Position / Overlapping / Transparency
Vertical Location / Sharp and diminishing detail
/ Linear Perspective / Isometric Projection
/ The Elements of art / Interpenetration
สร้างสรรค์งานขนาดไม่เกิน A5 หัวข้อละ 5 แบบ ใน 50แบบ
เลือกชิ้นที่ดีที่สุดออกมา 5 ชิ้นพร้อมอธิบาย
รวมแล้วมีงานออกแบบ 50 ชิ้น +อธิบาย 5ชิ้น
Size
Position
Overlapping
Transparency
Vertical Location
Sharp and diminishing detail
Linear Perspective
Isometric Projection
1 ความคิดเห็น:
ขยันจังเลย
ตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงานนะ
สู้ๆนะจ๊า
เป็นกำลังใจนะ
อิอิ
แสดงความคิดเห็น